วันศุกร์ที่ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2561

EP 22 :: The secret behind miracles [ End ]








           ใช้ตรงนั้น...ง้อไหมสิคะ”

            กว่าจะรวบรวมความกล้าพูดออกมาได้ก็แทบจะอกแตกตาย แต่ก็ต้องทำเป็นใจดีสู้เสือ เธอกำลังเล่นกับเสือร้ายที่ทำเป็นไม่มีอะไรแต่แท้จริงแล้วลึก ๆ เฮียฟ้าเองก็รอคอยคำนี้มานานแล้ว

            เพราะมือที่วางอยู่ตรงด้านหลังวินาทีที่น้องพูดประโยคสุดท้ายจบ ซิปกระโปรงก็ถูกรูดลงมาช้า ๆ จนมันแยกออกจากกัน ออกแรงดึงกระโปรงสีดำตัวเล็กออกมาจากสะโพกของน้องปลดมันลงมาช้า ๆ จนถึงต้นขาก่อนที่มือของเฮียจะหยุดชะงัก เมื่อสายตาของเขามองเห็นอะไรบางอย่างตรงหน้า

            “จะแกล้งเฮียเหรอ?”

            เฮียฟ้าถามทันทีที่เห็นกางเกงในลายลูกไม้สีขาวซีทรูตัวบางที่ใยไหมสวมใส่เอาไว้ แน่นอนว่าเฮียรู้ดีว่าปกติน้องไม่ใส่ วันนั้นที่หยิบเสื้อผ้าให้ตัวนี้มันยังไม่มีเลย แต่วันนี้น้องกลับใส่มันมาราวกับรู้ว่าคืนนี้จะเกิดอะไรขึ้น

            “ของขวัญโปรเจกต์จบของเฮียฟ้า...ก็คือตัวไหมเอง”

            จบคำพูดนั้นเฮียฟ้าถึงกับยกยิ้มขึ้นมาอย่างนึกดีใจ ปลายนิ้วลูบวนอยู่ที่ขอบลูกไม้ไปมา ในขณะที่กระโปรงตัวนั้นก็ถูกเกี่ยวรั้งออกจากเรียวขาของน้องไปเป็นที่เรียบร้อย มือขนาดใหญ่เลื่อนขึ้นไปปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาสีขาวของน้องออกอย่างเร็วไว ในขณะที่ใยไหมเองก็เลื่อนมือลงไปจับที่หัวเข็มขัดสีเงินวาววับของร่างสูง แล้วรีบปลดมันออกมาเช่นกัน

            สาบเสื้อนักศึกษาตัวบางถูกแหวกออกจนเห็นชุดชั้นในสีขาวลายลูกไม้เข้ากับชั้นในตัวล่างจนเฮียฟ้านึกชอบใจ ไม่คิดมาก่อนว่าน้องจะเอาใจตัวเองเก่งขนาดนี้ หลายวันที่ผ่านมาก็คิดไปต่าง ๆ นานาว่าน้องจะยอมยกโทษให้หรือเปล่า ใครเล่าจะรู้ว่าวันนี้น้องจะเตรียมทุกอย่างมาเพื่อเซอร์ไพรส์เฮียฟ้าเช่นกัน

            มันเซอร์ไพรส์มากจริง ๆ

            เฮียฟ้าจัดการถอดเสื้อผ้าของน้องออกในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาทีก่อนที่ร่างสูงโปร่งจะยันกายลุกขึ้นแล้วเปลี่ยนจากนอนอยู่ข้างล่างเป็นตวัดกายขึ้นคร่อมทับร่างของน้องแทน สายตาของใยไหมดูยั่วยวนจนเฮียแทบอดใจไม่ไหวรีบส่งมือขึ้นไปวางบนหน้าอกของน้องที่ยังคงมีชั้นในลายลูกไม้ปกปิดอยู่ ช่างดูน่าค้นหากว่าครั้งไหน ๆ

            ใยไหมส่งแขนขึ้นไปคล้องลำคอของอีกคนให้โน้มต่ำลงมา จนกระทั่งริมฝีปากของเราสัมผัสกัน ก่อนที่จะเริ่มจูบกันไปเรื่อย ๆ ระหว่างนั้นหนังในทีวีก็ยังคงฉายอยู่ พี่น้องคนอื่น ๆ ก็ยังคงอยู่ในบ้าน แต่ทั้งสองกลับไม่เกรงกลัวอะไรเลย เหมือนเช่นครั้งก่อนที่สุดท้ายแล้วไม้ก็รู้ว่าทั้งสองคนแอบมีอะไรกันอยู่ในห้อง

            เฮียฟ้าไม่ได้ชอบความท้าทาย แต่เขาแค่อยากจะทำตามใจที่ตนเองต้องการเพียงเท่านั้น

            “อืมม...เฮีย” เสียงสั่นเครือของน้องเล็ดลอดออกมาในยามที่น้ำหนักมือของเฮียฟ้าเค้นคลึงที่หน้าอกของเธอหนักขึ้นเรื่อย ๆ จนดูหวาดเสียว
 
            สองขาค่อย ๆ อ้าออกกว้าง มือข้างที่ว่างของเฮียเลื่อนลงไปที่ชั้นในตัวเล็กด้านล่างก่อนจะสอดมือล้วงเข้าไปด้านในสัมผัสกับใยไหมน้อย ๆ ที่เฮียฟ้าเฝ้าถนอมน้องมาแสนนาน คืนนั้นตรงนี้อ้อนเฮียขนาดไหน วันนี้มันก็ยังอ้อนเฮียอยู่อย่างนั้น

            นิ้วชี้และนิ้วกลางค่อย ๆ ลงน้ำหนักบดขยี้ที่ส่วนอ่อนไหวของน้องจากเบา ๆ ค่อย ๆ เพิ่มเป็นหนักหน่วงขึ้นเรื่อย ๆ จนเสียงครางกระเส่าหลุดออกมาจากปากของคนน้อง ยังดีที่ทีวียังเปิดอยู่และห้องของเฮียฟ้าน่าจะเก็บเสียงได้ดีกว่าห้องของใยไหม ไม่อย่างนั้นพรุ่งนี้พวกพี่น้องคนอื่น ๆ คงหาเรื่องแซวเขาอีกเป็นแน่

            “เฮีย...อ๊ะ...อ๊ะ...”

            “คิดถึงเฮียเหรอ?” กระซิบถามย้ำ ๆ พร้อมกับนิ้วที่ยังขยับรัวเร็วขึ้นเรื่อย ๆ

            อ๊ะ...”

            “ตอบเฮียสิ ว่าคิดถึงเหรอ”

            “อื้อ...เฮีย...ไม่ไหวแล้ว”

            เสียงอ่อนเสียงหวานร้องอ้อนเฮียฟ้าที่กำลังมีความความสุขกับร่างกายของเธอ จนหยุดไม่อยู่ ชั้นในตัวบางถูกรูดออกจากขาของน้องไปแล้ว ขยับตัวไปจ้องมองที่ตรงนั้นที่มันเริ่มแฉะทั้งยังแดงช้ำจนน่าเอ็นดู ยิ่งรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก 

            “รอแป๊บ...” เฮียฟ้าดูใจเย็นมากกว่าที่คิด

            เขาลุกเดินลงจากเตียงไปที่สวิตซ์ไฟก่อนจะกดปิดจนทั้งห้องตกอยู่ในความมืด เหลือแค่เพียงแสงสว่างจากทีวีเท่านั้นที่ยังคงพอส่องสว่างให้ได้เห็นร่างของน้องที่นอนทอดกายรอเป็นของเฮียฟ้าอยู่บนเตียง

            ร่างสูงเดินมาหยุดอยู่ตรงข้างเตียงพร้อมกับมือที่ปลดกระดุมเสื้อออกก่อนจะโยนมันลงพื้นเช่นเดียวกันกับกางเกงยีนส์ตัวสีดำที่ตอนนี้มันเริ่มไร้ประโยชน์แล้วเช่นกัน...

            ถุงยางกล่องใหม่ถูกหยิบออกมาจากลิ้นชักที่อยู่ตรงข้างหัวเตียง รีบจัดการร่างกายของเขาให้เรียบร้อยก่อนที่อารมณ์ของเราทั้งสองคนจะหมดลง ร่างสูงก้าวขึ้นไปบนเตียงอีกครั้ง ทิ้งตัวลงนอนส่วนใยไหมก็รู้หน้าที่ขยับตัวก้าวขึ้นมาคร่อมร่างของเฮียฟ้า มองดูส่วนนั้นที่มีถุงยางสวมอยู่ก็ใจเต้นรัวราวกับว่านี่คือครั้งแรก แต่กลับเป็นครั้งที่สองแล้วที่เรามีอะไรกัน

            ไม่รู้ว่าคนอื่นเขาทำอะไรกับแฟนกันถี่แค่ไหน มันไม่ใช่เวลาที่จะต้องมาครุ่นคิดเพราะอย่างน้อยเฮียฟ้าก็ให้เกียรติเธอ ยอมสละความต้องการส่วนตัวลึก ๆ เพื่อปกป้องเธอเอาไว้

            “จะทำเองเหรอ...ไม่ต้องก็ได้—”

            พอเห็นท่าว่าน้องจะเป็นฝ่ายขึ้นให้เฮียฟ้าเลยรีบถามก่อนเพราะกลัวว่าน้องจะไม่โอเค

            ขอทำได้ไหม” ใยไหมไม่รอให้เฮียห้ามอีกต่อไป เธอจัดการจับส่วนนั้นมาจ่อเอาไว้ที่ช่องทางนั้นของเธอแล้วค่อย ๆ สอดมันเข้าไปช้า ๆ ค่อย ๆ ให้มันปรับสภาพไปตามขนาดของมันทีละนิด ๆ แม้ว่าจะเจ็บแต่ก็พยายามอดทนจนในที่สุดก็สามารถดันมันเข้าไปจนเกือบสุดได้

            “อ่า...” พรูลมหายใจออกมา พร้อมกับยื่นมือทั้งสองข้างขึ้นไปวางไว้บนหน้าอกของน้อง 

            ใยไหมเอื้อมมือไปทางด้านหลังเพื่อปลดตะขอเสื้อในออกแล้วปล่อยให้เฮียฟ้าเป็นคนจัดการต่อ สองมือที่หยาบกร้านวางลงบนก้อนเนื้อทั้งสองในขณะที่ร่างกายของน้องก็พยายามขยับตัวขึ้นลงช้า ๆ อยู่บนร่างกายของเฮีย

            ภาพในตอนนี้ใยไหมดูเซ็กซี่จนเกินจะบรรยาย เซ็กซี่จนเฮียฟ้านึกหวง ไม่คิดว่าน้องจะน่ารักได้ขนาดนี้ อดใจไม่ไหวแล้วจริง ๆ ยิ่งตอนที่บั้นท้ายพยายามบดเบียดลงมาก็ยิ่งเพิ่มความต้องการให้พุ่งสูงมากยิ่งขึ้น ชายหญิงสองคนกำลังมีความสุขกัน เสียงร้องครางหลุดออกมาจากปากของเฮียฟ้าให้ได้ยินอยู่หลายต่อหลายครั้ง

            เช่นเดียวกันกับใยไหม ในยามที่น้องกำลังขยับสะโพกโยกรัวเร็วขึ้นเรื่อย ๆ จนเกือบจะถึงฝั่งฝัน เสียงร้องระงมก็ยิ่งดัง จนกลัวว่าคนด้านนอกจะได้ยินแต่ถ้าจะให้หยุดตอนนี้ก็คงจะไม่ไหวแล้ว

            เฮียฟ้ารีบสวนสะโพกขึ้นไปเร่งจังหวะกระแทกแรง ๆ ทั้งที่ใจก็กลัวว่าน้องจะเจ็บจนต้องผ่อนแรงลงแล้วเริ่มขยับกายพลิกร่างบางให้นอนลงใต้ร่าง ก่อนจะขยับส่วนนั้นออกมาแล้วจัดท่าทางให้ดี ๆ ยกสองขาขึ้นพาดบ่าแล้วสอดมันเข้าไปในร่างกายของน้องอีกครั้ง คราวนี้เสียงเนื้อที่เสียดสีกันเริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ แข่งกับเสียงจากหนังในทีวี

            และในที่สุดเฮียฟ้าก็ทนไม่ไหวปลดปล่อยความต้องการของตัวเองออกมาทั้งที่ส่วนนั้นยังคงอยู่ในช่องทางของน้องเพราะความที่เฮียเอาออกมาไม่ทัน...โชคดีเท่าไหร่แล้วที่ยังมีถุงยางป้องกันเอาไว้ ไม่อย่างนั้นคงได้เลี้ยงลูกตั้งแต่น้องยังเรียนไม่จบแน่นอน

            “โอเคไหม?” ก้มลงไปกระซิบถามก่อนจะถอนส่วนนั้นออกมาจากร่างกายของน้อง ที่ตอนนี้น่าจะหมดแรงไปแล้วดูได้จากเสียงหอบหายใจที่เร็วขึ้นจนน่าสงสาร เฮียฟ้าล้มตัวลงนอนข้าง ๆ ตวัดผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างที่เปลือยเปล่าของเราทั้งสองคนเอาไว้

            โอบกอดกันท่ามกลางความมืด แม้ว่าอากาศในห้องจะหนาวเย็นเพราะแอร์ที่เปิดอยู่แต่กลับอบอุ่นเพราะร่างกายของเฮียฟ้าที่โอบกอดเธอเอาไว้ ใยไหมมีความสุขมากจริง ๆ เฮียฟ้าก็เช่นกันเขามีความสุขที่สุดแล้ว ที่ได้ใยไหมกลับมาเป็นหมอนข้างน้อย ๆ ของเขาแบบนี้

            “เฮียง้อแรงไปหรือเปล่า? ไม่คุยกับเฮียเลย” กระซิบถามพร้อมกับพรมจูบที่หัวไหล่ของน้องที่เปลือยเปล่าไปมาซ้ำ ๆ ย้ำจนเกิดเป็นรอยแดงขึ้นมาอย่างน่าพึงพอใจ สองแขนที่แข็งแรงรวบร่างของน้องเข้ามาแนบชิดอกแกร่ง แล้วยกมือขึ้นสางเส้นผมสีดำที่ปรกหน้าน้องออกไป ขยับปลายจมูกจูบที่แก้มนิ่มซ้ำ ๆ ด้วยความรักใคร่ 

            รัก...รักมากที่สุดเพราะใยไหมคือแก้วตาดวงใจของเฮียฟ้า




---------------------------------------

กลับไปอ่านต่อในเด็กดีนะคะ